Mendekua

Domeka zen eguzkiak argitasun berezia zekarren. Goizeko hamarrak ziren.. Sekulako jendetza zegoen. Kalean musika alaia eta berbots itzela entzuten zegoen, kurtso bukaerako azterketa finalak amaitu zirela ospatzen ari ziren gazteak, denak guztia pozik eta alai zeuden.
Gazte guztiak euren litronekin,tabakoarekin eta preparatutako porroekin zihoazen Pariseko gazte toki famatuenera ,bertan landa ugari daude eta ibai handi bat, eguna lagunekin igarotzera zihoazen, eta ondo baino hobeto pasatzera: neskak edo mutilak ezagutzera, jende berria ezagutzera baina kurtso bukaerako azterketen ospakizunak ez dira dena alkohola eta tabakoa, koadrila guztiek ez dute horrelako gauzak egiten.
Bi ordu igaro ziren eta koadrila gehienak ia mozkortuta edo tabakoa erretzen zeuden. Giroa oso polita zen.
Baina bat-batean petardo baten hotsa entzun zen, eta denak zer gertatu zen ikustera zihoazen bizkor. Jende artean mutiko baten gorputza zegoen, ez zuen arnasten eta ez zen mugitzen, hilda zegoen. Petardoaren hotsa izan beharrean pistola baten zarata izan zen, mutikoak tiro bat buruan zeukan, Pariseko mutiko bat zen Pierre Lemonde deiturikoa, mutil hau oso gaiztoa zen, iskanbiletan sartuta beti eta irakasleei gauzak edozelan eta edonola hitz egiten. Zatara entzuten zen, baita negarrak ere.
Polizia ailegatzean inor etxera ez joateko esan zuten eta denak bertan geratu ziren eta poliziek polizia-etxera eraman zituzten. Ikasleak banan-banan deitzen dituzte detektibe pribatuarekin hitz egiteko, hau Michael Grisson du izena eta munduko detektiberik onena zen, gizon baxua 45 bat urtekoa baina bere itxura ez zen zaharrarena gaztearena baizik. Ikasleak interrogatzen hasi zen baina ez zuen ezer arrarorik aurkitu batzuk tristuraz zeuden beste batzuk amorratuta baina ez zuen erruduntasunik aurkitu euren keinuetan. Irakasleei tokatzen zaie orain. Hemen ere ez zuen ezer aurkitu azkenengo irakaslea heldu zen arte, Igor Rueda zuen izena, Euskal Herrikoa gizon altua zen 25 urtekoa gutxi gorabehera, gazte dirudi hau ere, eta bat-batean Michael-ek galdera bat egiten zion:
- Non zeuden domekako goizeko hamarretan kurtso amaierako azterketen ospakizunean?
Rueda irakasleak beste irakasleekin zegoela esan zuen, ospakizunean.
- Uste dut momentu batean ez zeundela hamabiak aldera desagertu zinela esan didate?
Komunera joan behar zuela esan zion eta gero ez zituela bere adiskideak aurkitzen.
- Zuk hil al zenuen mutikoa?- galdetu zion bat-batean. Honek ezetza eman zion baina Michalek beste gauza bat uste zuen. Galderak egiteari bukatu zuen eta joateko eskatu zion.
Orduantxe Michael itaunketa guztiak aztertzen hasi zen, bere susmoak egiazkoak ziren Igor Rueda erruduna zen erruduntasun keinuak egin zion eta ea berak hil al zuen mutikoa galdetzean beldurra ere sartu zitzaion. Eta zer egin zuen galdetzean gezur keinuak egin zituen. Beste irakasleei galdetzen zien Igor normalean duen portaera eta honek apur bat arraroa zela esaten zuten arazo ugari izan zituela Pierrekin eta mutila eskolatik bota nahian zebilela egin zionagatik.
Froga hauek epaitegira eraman zituen baina epaileek ez zioten kasurik egin Michael oso haserre zegoen bere laguntza eskatu eta ondoren kritikatu.
Michaelek bazuen susmagarri bat eta bere etxera joateko prest zegoen.
Hurrengo eguneko bederatzietan Igorrek klasea daukanean bere etxera joan zen, Michael dena begiratzen hasten da ez zuen pistolarik aurkitu, baina bai alkandora bat odolez beteta. Bere laborategira eraman zuen alkandora eta proba batzuk egin ondoren Pierren odola zela aztertu zuen eta bere arma eta eskuburdinak hartuta Igor kartzelara eramatera joan zen. Bere kotxea hartu zuen eta ziztu bizian habiatu zen da klasera sartu egite zen eta bertan Igor zegoen frantseseko klase bat ematen eta esaten dio Igor-rek:
- kartzelara eramango zaitut badakit zer egin zenuen etorri hona oraintxe bertan!- esan zuen oso altu.
- Inoiz ez naiz entregatuko.- esan zuen Igorrek leihotik salto handi bat eginez.
Michaelek berdina egin zuen eta bere atzetik korrika hasi zen. Igor hirirantz zioan, D´onille kalerantz. Minutu batzuk korrika egin ondoren Michelekek bere pistola atera eta tiro bat egin zuen, Igorri hankan jo zion eta horren ondorioz ia ezin zuen korrika gehiagorik egin. Michaelek zamatik hartu eta ukabilkada batzuk eman zizkion.
Egun bat geroago Igor kartzelan zegoen eta juizioa zuen, epaileak guztia entzun eta ados zegoen baina ezin izan zuen Igor zigortu zeren eta berak lortutako frogak Igorren etxean zeuden eta berak ez zion baimenik eman hara sartzeko beraz kalean hutsi behar izan zuten.
Hurrengo egunean hilik agertu zen Igor nota batekin egindakoa asko sentitzen zuela eta ezin zuela bizirik jarraitu zioen kartak, egun berean Michael ere desagertu zen.
Poliziak Igorren gorputza mugitzean argazki bat aurkitu zuten eta bertan Michael eta Pierren argazki bat zegoen.

Hona heman txanogorritxuren ipuina baina era erradikal batean aldatua.

Valkiriaren sorburua


Ernest Miller, zientzialaria festan batera joateko asmoa zeukan. Bere alabak ere berarekin joan nahi zuen, Ava Miller, Ava 17 urteko neska oso ederra zen bere amaren antzekoa, bere ama gaixotasun batengatik hil zen duela 6 urte, argala eta altua, gorpuzkera onekoa, aurpegi borobila zeuzkan, ezpainak txikiak, baita bere sudurra ere. Begi berde ederrak eta handiak zituen eta ile hori-hori eguzkia bezalakoa eta luzea.Aitak azkenean konbentzitu egin zuen bihar lan egin behar zuelako, Ava zaintzaile mosuan egiten zuen lan. Bere aita, Ernest trajez zihoan. Oso egun garrantzitsua zen Alemanian, zeren eta Adolf Hitleren urteguna baitzen eta honek festa eder bat egin zuen, eta bertan zeuden Hitlerren lagunik onenak: neskalaguna, emaztea, seme- alabak eta abar. Baina Avak arazo bazela eta ezin izan zuen joan. Festa gauean izan zen etxe eder eta handi batean, bertan afaldu zuen Ernestek, afaria oso gozoa zegoen. Handik denbora batera Ernest Millerek etxera joan behar izan zuen, Ernestek lana baitzuen hurrengo egunean.Erneste zientzialaria zen.

Avak, Alder izeneko mutikoa zaintzen zuen, mutikoak 8 urte zituen ile beltz-beltza zuen eta begi berde eder eta handiak, oso argia zen, baita bihurri samarra. Ava Alder eskolatik hartu eta berarekin egoten zen parkean jolasten baina egun arten euria zegoen eta Avak Alder etxera eraman zuen, bertara ailegatzean Ava etxeko gauzak egiten hasi zen bere neskamearekin batera. Handik minutu gutxi batzuetara Alvert asper-asper eginda zegoen eta Avak ezkutaketara jolastea proposatu zion, eta horrek baietza eman zion eta bera gelditzen zela esan zion, eta Ava zenbatzen hasi zen, ehunera iristean mutikoaren bila hasi zen etxe guztian zehar, etxea oso handia zen eta gela ugari zituen baina Avak etxea oso ondo ezagutzen zuen han jaio eta hasi baitzen, ezkutatzeko leku guztiak ezagutzen zituen; balkoiko otzara handia edota armairua, jantokian, egongelan sofen artean zegoen lekutxoa eta abar. Ezkutaleku guzti-guztiak ezagutzen zituen, baina nahiz eta abantaila hura eduki ez zuen mutikoa aurkitu, toki guztiak miatu zituen baina ez zuen mutikoa aurkitu. Pentsatzen geratu zen korridorean, eta galdera bat egin zion bere bururari: “Non ezkutatuko zinateke 8 urteko umea bazina?”. Eta bat-batean hotzikara sumatu zuen lepoan, bira eman eta han zegoen atea, aitaren bulegoko atea, bertara ezin zen inor sartu berak baimena eman ezean baina Alvertek hori ez zekien Avak ez baitzion ezer hori buruz esan eta aurkitu egin behar zuen aita etorri baino lehen. Eskua eskulekura hurbiltzen hasi zen, bihotzen taupada arinduz zihoan, gutxi falta zitzaion, eskulekua heldu zuenean hotzikarak gehitu egin ziren, bere taupadak bakarrik entzuten zituen, atea irekitzera zihoanean esku batek lepoa ukitu zion eta salto bat egin zuen oihu handi batekin batera. Mutikoak oihu hori entzutean barreka hasi zen, Avak ez zuen barrerik egin baina mutikoak bere oihua imitatzean barreka hasi zen, eta askaria hartzera joan ziren.

Geroago Avak mutikoari etxera lagundu zion eta etxera itzuli zen berriro ere. Baina kaletik zihoala zarata bat entzun zuen izutu egin zen eta korrika hasi zen, baina zarata entzun zuen lekura abiatu zen zer gertatu zen jakinarazteko. Hara ailegatzeko kale bat falta zitzaion baina farola baten atzean ezkutatu zen zarata egin gabe, eta bertan dena ikusi zuen polizia ugari zeuden denak naziak, noski, eta lurrean gizon bat zegoen errukia eskatzen baina poliziek ez zioten jaramonik ere egiten eta jo egiten zioten Ava beldurtuta zegoen. Polizien hanka artetik gizonaren aurpegia ikusi zuen eta malkoek bere aurpegia busti zuten, bat-batean beste zarata bat entzun zuen, tiro bat zen naziek gizona hil zuten. Ava beldurraren beldurrez ezin zen mugitu, ez zuen bere gorputza bere menpe eta halako batean nazi bat hurbildu zitzaion, nagusia zen, bere aita baino urte batzuk bakarrik. Naziak bere aurpegia ikustean ezagutu egin zuen, bazekien nor zen bera:

- Zu Ernest Milleren alaba zara ezta?.

Avak baietza eman zion buruarekin gora eta behera eginez. Naziak bere aita jenio hutsa zela esan zion eta bere lagun oso ona. Ava harriturik zegoen. Naziak etxera eramango zuela esan zion eta honek ez zuen izan adorerik ezetza emateko eta baietza eman zion berriro ere buruarekin.
Etxera heltzean tinbrea jo zuten eta Avaren aita irten zen Ava ikustean pozik zegoen baina bere ondoko nazia ikustean aurpegia erabat aldatu zitzaion beldur aurpegia zeukan eta Avari etxe barnean sartzeko esan zion honek ezer esan gabe etxera sartu zen. Ernestek atea itxi zuen eta naziak berarekin hitz egiten hasi zen, bere alabari buruz, hasieran dena ondo zihoan, baina naziak esan zion jenio hutsa zela eta bere esperimentuak ezin hobeak, eta horrek harritu egin zuen Ava “zergatik interesatzen zitzaion gizon muskulutsu eta burugabe horri aitaren lana?”. Beraz, atearen atzean geratu zen entzuten badaezpada ere. Naziak galdetu zion ea beste torturaren bat zeukan pentsatuta judu nazkagarri horientzat eta Avaren aitak esan zion horretan ari zela. Avak ezin zuen sinetsi entzuten ari zena eta bere logelara sartu zen, negarrez. Hurrengo egunean aita etxetik irten zenean, bere aitaren bulegoan sartzea erabaki zuen hori egia balitz jakinarazteko. Atera heltzean aurreko eguneko hotzikarak sumatu zituen, baina bere adore guztiarekin aurrera egin zuen eta atea di-da batean zabaldu, sartu eta itxi egin zuen, bere bihotzen taupadak handitu egin ziren hori egiten iraun zuen guztian, eta bulegoan zegoenean jaitsi egin ziren. Begiak zabaldu zituen eta harrituta zegoen bertan zegoenarekin. Bulegoaren ezkerraldean Hitlerren koadro bat zegoen, oso handia zen. Bulegoaren erdialdean mahai handi bat zegoen, egurrez eginikoa eta mahaien alboetan nazien sinboloa, hau da esbastika zegoen. Eta beste aldean liburu ugariko armairua zegoen: biologia, anatomia,historia eta abarreko liburu ugari. Ava bulegoko mahaira joan zen. Mahaiak lau tiradera zituen, hiru zabaldu zituen, eta ez zuen ezer aurkitu. Falta zitzaion tiradera ezin izan zuen zabaldu giltza bat behar zuelako. Baina ez zuen amore eman eta bere buruko ile-urkila hartu eta tiradera zabaltzen saiatu zen, denbora luze bat eman zuen baina azkenik zabaltzea lortu zuen. Bertan koaderno bat aurkitu zuen, bertan esbastika bat zegoen zegoen eta azpian froga zientifikoak jartzen zituen.Avak liburua ireki zuen eta irakurtzen ari zela konturatu zen bere aita nazi zientzialaria zela eta juduekin esperimentuak egiten zituela, dena zegoen han nola egiten ziren izandako zoritxarrak baita argazkiak ere dena liburu horretan zegoen, ezin zuen sinetsi bere aita horrelako munstroa zenik. Liburua itxi zuen eta gorde eta handik irten zen negarrez joan zen bere logelara joan zen eta ohean etzan zen burua eskuen artean zuela, halako batean amonaren argazkia ikusi zuen eta konturatu egin zen zergatik joan zen amona etxetik. Amonak bazekien aitak egiten zituen froga horren berri eta horregatik alde egin zuen. Argazkia hartu eta pentsatzen geratu zen denbora batez eta amonarengana joatea erabaki zuen, ezin zuen horrelako gauzak egiten zituen gizon batekin bizi, berak ez zuen hori onartzen. Maleta hartu egin zuen, neskameari Starsburgorako treneko txartela hartzeko eskatu zion, eta honek txintik ere esan gabe esana egin zuen. Neskamea txartela hartu bitartean Avak, paper zati bat eta boligrafo bat hartu zituen eta aitari gutun bat idatzi zion.

Neskame txartelarekin joan zen etxera taxi batean, Avak neskameari txartela hartu eta taxian sartu zen eta tren geltokira joateko eskatu zion gidariari eta honek azkar batean tren geltokira eraman zuen. Bien bitartean, Ernest etxera heldu zen, bere bulegoan sartu zen eta Avaren gutuna ikusi zuen ,mahai gainean. Eta gutunak zera zioen:
“Aita maitea, atzo gauean zuri eta gizon horri hitz egiten entzun nizuen, hasieran ez nuen sinisten entzuten nuena baina gaur zure bulegoan sartu eta dena ikusi zuen zuk NAZI madarikatu horretako bat zara, ez dakit nola egin zinen horrelako eta ez zait inporta. Orain dena argi daukat eta honekin jakin dut zergatik amama etxetik joan zen. Ni berarekin joango nahiz ez zaitut berriz ikusi nahi beraz, ez etorri nire bila, Ez zaitut horrela ikusi nahi. Agur aita”
Ernestek hau ikustean amorrua sentitu zuen, dena galdu zuelakoan zegoen, eta hori horrela zen, lehenik bere emaztea, ondoren bere ama joan egin zen eta orain bere alaba . Hau ikusita bera lan egiten zuen lekura joan zen gau hartan bere nagusiekin berba egitera.

Ava trenean zegoen jada eguzkia irten egin zen eta kamino erdia eginda zeukan Strasburgorako, gero eta urduriago zegoen Naziak trenera igotzen zirenean badirudi bere aitak ulertu egin zuela bere ikuspuntua, baina bere barnean arraroa egiten zitzaion. Amorru asko zeukan bere barnean batez ere nazien aurka eta orduan bururatu zitzaion zeukan liburuan bere aitak zeukan apunte guztiak orrietan apuntatzea, ez bakarrik juduen torturena, bizik eta beste herrialdeak konkistatzeko planak, pertsona nagusien izenak eta abar apuntatu zituen. Hurrengo egunean Strasburgora iritsi zen, tren geltokian nazi batzuk zeuden jendeari pasaportea erakusten ilara handia zegoen. Ordu erdi itxaron behar izan zuen, pasaportea erakutsi zion naziari hori denbora batez egon zen pasaporteari begira eta beste nazia ere pasaporteari begiratzen geratu zen, Ava urduri jartzen ari zen, naziak pasaportea eman zion eta pasatzeko esan zion. Bere bihotz taupadak murriztu egin ziren baina naziak deitu egin zionean bere bihotz taupadak handitu egin ziren, atzera begiratu zuen eta naziak Avari jausi zitzaion zapia eman zion, neskatxak eskerrak eman zizkion, buruan jarri zuen eta taxi bat hartu zuen. Orduan beste nazi bat agertu zen. Oso handia zen muskulutsua, beso erraldoiak zituen eta bere begirada hotza zen. Ezaugarri honek ikustean gogoratu egin zuen nor zen “Eigenbrötler”, hau da , otso bakartia. Eigenbrötlerren begirada berearekin elkartu zen, eta Avarengana hurbiltzen ari zen, honek erreakzionatu eta txoferrari martxan jartzeko eskatu zion. Hori esaterakoan Eigenbrötler gainean zeukaten baina txoferrak saihestu egin zuen eta arin batean irten ziren handik irten ziren. Ava harrituta galdetu egin zion nor zen eta honek esan zion François zuela izena eta bere amamak esan ziola bere bila joateko eta zaintzeko. Ava haserre esan zion zer dela eta zaindu behar zuen eta honek esan zion ea txoriburua zen ea zergatik uste zuen zuela Eigenbrötler bere atzetik. Honek bi sorbaldekin gorantz egin zuen eta Françoisek ikusi egin zuen eta dena kontatu zion:
- Zu etxetik joan zinen gauean Ernest Miller bere nagusiengana joan zen eta ez zuela honekin jarraitu nahi esan zuen, guztiarekin amaitu nahi zuen, eta Frantziara joan bizitzera baina bere nagusiak ez zuen horrela pentsatu eta hil egin zuen, gero patruila bat bidali zuen zure etxera bertako guztiak hiltzeko zu ez zeuden bertan beraz neskamea torturatu egin zuten non zeuden jakinarazteko, hori jakitean hau ere hil egin zuten – Avaren aurpegi oso bustita zegoen malkoak zirela eta – orain zure bila daude eta zu hil nahi zaituzte zeren eta badakite zuk badakizula torturen berri baita estrategien berri. – pausagune bat egin zuen Françoisek eta jarraitu zuen- orain Frantziara eraman behar zaitut.
Avak baiezkoa eman zuen, baina lehenengo bere amarengana joan nahi zuela esan zion, mutilak baiezkoa eman zion. Gaua zen, eta François ostatu batean geratu zen bertan gauas pasatzeko, bi gela hartu zituzten, baina lehenengo afaldu egin zuten . François afariaren erdian altxatu egin zen telefonorantz, bertan zenbakiak markatu eta dei bat egin zuen hizketaldi guztia frantsesez zen Avak ez zuen ezer ulertu, ondoren itzuli egin zen, eta afaltzen jarraitu zuen. Afaldu ondoren Avak bere txostena bukatu zuen bere aitaren apunteekin eta ondoren beste koaderno batean naziak bukatzeko plan bat elaboratu zuen bere aitari hartutako koadernoan bertan Valkiria izena zegoen, plan hau ez zegoen bukatuta baina bere aitak ez zuen naziak bukatzeko egin baizik eta istilua zibilak eta milioika esklaboen altxamendurako plan bat zen. Avak plan horri aldaketak egin zizkion eta naziak bukatzeko plana egin zuen.
Hurrengo egunean goiz jaiki egin ziren taxia hartu eta Avaren amamaren etxerantz joan ziren, amama basoan bizi zen etxe handi batean, etxea hesi batez inguratua zegoen. Françoisek kotxe zuhaitz baten atzean ezkutatu zuen etxetik hiru bat metrora, honek esan zion bere amamarengana joateko eta azkar batan taxira eramateko ezin zutela denborarik galdu. Valkiria plana hartu zuen, poltsa batean sartu zuen. Eta bere amaren etxera joan zen atea jo zuen eta atea ireki egin zen,nahiz eta arraroa izan bera aurrera egin zuen, egongelara sartu zen eta amama ikusi zuen besaulkian, bere aurpegian beldurra zegoen marraztuta, bere atzera begiratu zuen eta bertan zutik Eigenbrötler zegoen, Ava izuturik zegoen, orduan Eigenbrötler Valkiria plana emateko esan zion Avari, honek ezezkoa eman zion eta gizonak esan zion ez bazuen egiten bere amama hil egingo zuela bere aurrean, eta horrela ere ez bazion esaten torturatu egingo zuela gau eta egun. Ava beldurraren beldurrez ia ezin zen mugitu bai Eigenbrötlerren pistola bere amamaren aurrean ikustean poltsatik Valkiria plana atera zuen eta berari emateko momentuak tiro bat entzun zen Avak begiak itxi zituen tiroa entzutean, malkoak atera zitzaizkion begietatik eta Valkiria plan lurrera bota zuen. Hiru bat minutu egon zen begiak itxita zeuzkala baina berak uste zuen gehiago zirela. Bero sumatu zuen eta begiak ireki zituen, sua ikusi zuen eta François leihotik, Avaren amama ateratzen zegoen, Avak haurrera begiratu zuen eta Eigenbrötler ikusi zuen etzanda lurrean, odol ugari zuen bere ondoan, eta Valkiria plana bere eskuen artean, hartzera joan zen baina Eigenbrötler mugitu egin zen eta beldurraren beldurrez etxetik irten zen, Françoisek besotik obatu zuen eta korrika kotxera eraman zuen, martxan jarri zuen eta bat-batean leherketa ikaragarri bat entzun zen, Avaren amamaren etxea zen, Ava bere amamarengana hurbildu eta besarkatu egin zuen.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ __


Parisera heltzean Françoisek Frantziako armadara eraman zuen bertan emakumeei izenak aldatu zizkieten eta beste lurralde batera bidali naziak ez aurkitzeko.


**************************************

1994ko urtarrilaren 20an atentatu bat egin zen Hitlerren aurka, nahiz eta bereri ezer ere ez gertatu. Atentatu hau Valkiria egintza izeneko planean oinarritutako estatu golpea izan zen Claus Von Stauffenbergen esku.
Beraz Valkiria plana berreskuratu zuten naziek, eta berriro ere istilu zibilak eta milioika esklaboen altxamendurako plana bilakatu zen .

Hemen daukazue zornotzako lehieketarako idatzi nuen ipuina espero dut guztokoa izatea

DENA EGIA OTE DA, ALA AMETSA

Erle batek ziztatu izan balio; jaiki ote zitekeen hain azkar? Zer bururatu ote zitzaion, ba ari bat-batean? Ez nago ziur zergatik jaiki zen horren azkar baina denan beltz zegoen baita bere burua ere.
Ez zuen ezer ere gogoratzen, dena ilun zegoen bere barnean, parke batean zegoela iruditu zitzaion, baina ez zegoen ziur. Bera bakarrik zegoen, hotz asko egiten zuen eta ez zuenez ezer ere gogoratzen, beldurrez akabatzen zegoen,non bat-batean zerbaitek sorbalda ukitu zion, ez zen ezer egiteko gauza “blokeatuta” bezala zegoen eta zenbait entzun zuen
- Ondo al zaude?.
Oso ahots ahula zen ia-ia ez zen entzuten baina nahiko liraina zen eta ez dakit zergatik oso ezaguna egiten zitzaion ahots hura, baina ez zen gogoratzeko gai. Bira eman zuen eta bere aurrean emakume gazte bat zegoen oso ederra zen ile beltz luzea zeukan eta begi urdin handiak, nahiko altua zen. Aurpegian irribarre bat zeukan eta halako batean bestearengana jauzi egin zuen negarrez, eta galdetu zion zergatik ari zen negarrez emakume gazteak harriturik begiratu zion eta erantzun zion
- Zugatik orain dela 3 egunetik desagertuta bai zaude .
Besteak oraindik harrituago esan zion:
- Ez ditut zure sentimenduak apurtu nahi baina, nor zara? Eta ezagutzen banauzu esango al didazu ni nor naizen?
Emakumeak beragandik urrundu egin zen eta dena kontatu zion:
- Zu John Taylor zara, amerikarra eta hona etorri zinen lana dela eta, orduantxe ezagutu ginen, ni Nerea naiz, zure neskalaguna. Gogoratzen al zara oraintxe?
Hori azaltzean “flashback” antzera irudiak agertzen hasi zitzaizkion Jonhi bere buruan, horrek egundoko buruko mina eragin zion. Nereak bere etxera eraman zuen eta dena xehetasun guztiekin kontatu zion. Amaitzean ohea bat prestatu zion eta lotaratu ziren biak. Johnek oraingoz ez zuen askorik gogoratzen.

************************************

Gau hartan Johnek amesgaiztoak eduki zituen edo berak amesgaiztotzat hartu zituen, baina bere oroitzapenak ziren. Harriturik utzi zuena, ume polit baten irudia zen. Ile hori luzea, begi urdin handiak, argala eta larru zuri-zuria zeukana elurraren antzekoa.
Kafearen usainak esnatu zuen eta Nereari galdetu zion ea neskatxa hori ezagutzen zuen, baina Nereak ezezkoa esan zion, kafea hartzen ari zela. Nereak galdetu zion ea bere etxera joan nahi zuen eta Johnek baiezkoa eman zion.
Etxetik irten ziren eta Nerearen kotxea hartu zuten, kotxea BMW urdina zen, lau atekoa, bertara sartu ziren eta martxan abiatu ziren mutilaren etxeraino, ez zegoen oso urruti 20 bat minutura.
-------------------------------------
Bere pisua txikia zen eta oso arraroa, ez zuen altzairurik, ezta telebistarik ere. Bakarrik ohe bat eta maleta bat ikusten ziren. Maleta zabaldu zuten eta bertan ordenagailu bat zegoen, Johnek ordenagailua zabaldu zuen eta pizten saiatu zen, baina alferrik ezin izan zuen. Bitartean Nereak maleta gehiago miatu zuen eta argazki bat aurkitu zuen bertan John agertzen zen, bere ondoan beste bi pertsona zeuden; bata emakume gazte eder bat ile horia eta laburra zeukan; begi urdin politak, bestea neskatxa bat zen, hau ere polita zen, emakume gaztearen antza zeukan. Umeari begiratzean konturatu zen Johnek ametsetako umearen deskribapen berbera egin ziola, hura esnatzean, eta Johnengana abiatu zen. Honek argazkia arretaz begiratu zuen baina ez zuen gogoratzen nor zen emakume gazte hura, baina ume begiratzean bere ametsetakoa zela konturatu zen, atzealdera begiratu zuen eta bertan “New York 9/11/2001” jartzen zuen, hau altuan esatean ordenagailua piztu zen, harriturik geratu ziren biak, argazkia hartu eta ordenagailurantz itzuli zen, nor zen jakiteko, zer gertatu zitzaion, nortzuk ziren argazkikoak eta abar jakiteko.
Bat-baten ordenagailuko pantailan mezu bat agertu zen “ lana eginda al dago?” ingelesez jarrita. Mezua New Yorketik bidalia zen, eta bertara joatea erabaki zuen, Nereak ere joatea erabaki zuen argazkikoak, nortzuk ziren jakin nahi zuen. Baita ere zer gehiago ezkutatu zion jakin nahi zuen.
Bidai txartelak erostera joan ziren New Yorkera, azkeneko hegazkina hurrengo egunean irtengo zen 9,30etan. Nerearen etxera joan ziren. Nereak maleta egin zuen.

************************************

9,30etan hegazkina hartu zuten eta 6 orduren buruan New Yorkera heldu ziren, bertan 11,30ak ziren.Aireportutik irten ziren, eta taxi bat hartu zuten eta mezuan jarritako helbidera joan ziren. Leku hura oso iluna zen, eraikin guztiak apurtuak zeuden, baina hala ere bertara sartu ziren. Pisu hartan argazki ugari zeuden Nerearenak, Johnenak eta argazkiko bi emakumeenak. Argazkiak begiratzen geratu ziren eta batean argazkiko umea eta emakumearen aurpegian x bat zegoen gorriz margotua. Hau ikustean “flashback”-a etorri zitzaion bertan dorre biak jausi ziren momentua ikusi zuen, argazkiko emakumea eta umea bertan hil zirela ikusi zuen, eta gelatik irten zen kalerantz irten zen, Nerea bere atzetik joan zen, ez zekien zer gertatzen zitzaion Johni horrela handik joateko. Harrapatu zuenean bere aurrean jarri zen, John negarrez ari zen, dena azaldu zion eta esan zion bi pertsona horiek bere emaztea eta bere alaba zirela eta Nereak besarkatu egin zuen eta esan zion pisura berriro joateko jakitera zergatik galdu zuen oroimena eta zergatik joan zen euskal herrira.

Pisura berriro igotzean gizon bat zegoen argazkiei begira, gizona nahiko ederra zen, altua, ile beltza, begi berdeak larruazal zuria. Nerea ikustean harritu egin zen eta Johni galdetu zion
- Zer egiten du horrek hemen?
- Nirekin etorri da.- erantzun zion, ez zekien zergatik haserretu zen gizon hura.
- Zergatik ekarri duzu? Bera ezin da hemen egon.
- Arazo bat eduki dut, oroimena galdu dut eta zure mezua jasotzean hona etortzea erabaki dugu. Zergatik diozu bera ezin dela hona etorri?
Gizonak dena kontatu nahi zion baina ez Nerearen aurrean, baina Johnek bera aurrean egotea erabaki zuen. 30 minutu egon ziren eztabaidatzen, azkenean dena kontatu zion: “John Taylor zara, polizia ohia zure emaztea Shanon eta Kelly dira eta 2001eko irailaren 11n hil ziren dorre bikien istripuan. Urte hauetan guztietan istripu hori aztertzen ari zara nirekin batera, ni Marck Gibbs naiz, nik ere nire emaztea bertan galdu nuelako. Euskal Herrira joan zinen pista batek esaten zigulako bertan zegoela atentatu horrek eragin zuen gizona ..”
- Baina atentatua eragilea AL-QAIDA izan zen, telebistan agertu zen.
- Hori ez zen horrela geratu, hori zuk pentsaraztea nahi dute. – esan zion amorruz.
- Zergatik didazu horrelako amorrua? nik zer egin dizut.
- Zu Nerea Fox zara, Billy Foxen alaba.
- Bai- erantzun zion beldurrez.
- Zure aita zen atentatu horren eragileetako bat. Bera espia famatu bat zen eta G. Bushen lagun minak euren artean dena planeatu zuten.
- Badakit nire aita espia zela eta G. Bushen lagun ona baina berak ezin zuen hori egin. Nire aita ez da horrelakoa.
- Ez gutxi.
- Orduan John nigana hurbildu zen nire aitarengana joan eta hiltzeko.-esan zuen negarrez.
- Sentitzen dut baina hori horrela da - esan zuen Marckek ahots triste batez.
Orduan Nerea pisutik irten zen negarrez, John bere atzetik joan zen barkamena eskatzeko asmoz, baina Nereak ez zion jaramonik ere egin eta aurrera jarraitu zuen, bat-batean gizon batzuek Nerea hartu zuten eta kotxe batera bultzatu zuten Johnek kotxearen matrikula ikusi eta Markengana joan zen automobila nora zihoan esateko. Marckek bere ordenagailuan marka jarri eta bere GPSra konektatu ziren. Kotxea gelditzean hara joateko asmoa zeukan, baina Markek ez zuen bera hara joatea.
- Joan egin behar dut neska hori maite dut eta ez dut galdu nahi.
Hori esatean Marck liluratuta jarri zen eta bere lagunari pistola bat eman zion:
- Badakizu erabiltzen?- galdetu zion.
John irribarre egin zuen eta Marcken kotxera joan ziren. Nerea bahituta zeukaten tokira ailegatzean John ezer pentsatu gabe barrura sartu zen. Nerea aulki bateri lotua zegoen, negarrez eta bere atzean bere aita zegoen pistola batekin ere:
- Beraz zu zara dena korapilatu behar duzuna. Sentitzen dun laztana baina hil egin behar dut.
- Ni hiltzen banauzu ez zara hemendik bizirik irtengo ez bainago bakarrik eta.-Esan zion ziurtasun osoz.
- Bai zure lagun hura…
BOMM entzun zen bat-batean.
- Hilda egongo da honezkero. Ja ja ja ja. Barkatu laztana. Agur John.

BOMMMM.

***************************************************

Erle batek ziztatu izan balio; jaiki ote zitekeen hain azkar? Zer bururatu ote zitzaion, ba ari bat-batean?
Dena ametsa edo egiazkoa zen. Ez zekien ezer

Oraingo honetan testu iruzkin bat daukazue

Goi Mendizaletasunaren Kontra (testu iruzkina)

Esku artean daukagun testuan igorleak goi mendizaletasunari buruz daukan iritzia objektiboa da. Beraz argudiozko testu bat da.

Testu honen egilea Xabier Mendiguren Elizegi da, eta Euskaldunen Egunkarian argitaratua izan zen,hau da prentsa idatzian, orain egunkari hau itxita dago. X. Mendigurenek liburu ugari ditu idatziak eta editore lan egiten du. Nire ustean albiste hau garai konkretu batean argitaratu zen, hain zuzen ere R. Agirre Aconcaguatik etortzean testuan 21. lerroan “Oraintsu etorri da Ramon Agirre Marron Aconcaguatik” aipatzen den bezala.

Nik testu hau iritzizko generoan dago, gainera kazetaritza-artikulu (iritzi-artikulua) azpisailean. Erabiltzen dituen argudioak oso egokiak dira nahiz eta falazia bat agertu 58.lerroan “guardia zibilak baino askoz abertzale gehiago hil dituela mendiak”.

Igorlea, lehen esan dudan bezala X. Mendiguren da, hartzailea berriz, Euskaldunen Egunkaria irakurtzen duten pertsonak dira, baina nire ustez, goi mendizaletasuna maite duen jende gazteari igorrita dago artikulua. Testua euskaraz idatzia dago. Kazetariak erabilitako hizkuntza ulergarria eta esaldi laburrak erabiltzen ditu. Irakurtzeko erreza da, beraz esan dezakegu hizkuntza kolokialean idatzita dagoela testua.

Bertan gaia agirikoa da, hau da, era argi batean ageri da, igorleak behin eta berriz aipatzen du eta ikus dezakegunez 1., 2. eta 3.lerroetan “mendizaletasunaren kontra nago, hain zuzen ere goi mendizaletasunaren kontra zehazkiago esanda” eta 62.lerroan “goi mendizaletasunaren kontra nagoela”.

Testuaren egitura berak esaten digu argudio testua dela, hau da, hasieran tesia dauka ondoren argudioen gorputza eta azkenik ondorioa, tesia biribiltzen du.

Lehen aipatu dudan moduan, igorleak esaldi laburrak erabiltzen ditu, baina esaldi labur horiek hasieran eta amaieran erabiltzen ditu erritmoa arintzeko. Argudioetan zertzen denean erritmo hori moteltzen da, zeren eta erabiltzen dituen esaldiak luzeagoak dira.

Testuaren egokitasuna, kohesioa, koherentzia eta nolakotasun estetikoa agerikoa da, nahiz eta erabilitako modalizatzaileak ez izan oso arruntak testua idazteko orduan. Berak erabiltzen dituen modalizatzaileak ahozkoak dira “baten bat haserretzen bazait ere”, “exajeratzen ari naizela esango dit baten batek” etab.

Igorleak hau da, X. Mendiguren, hartzailearengandik hurbil kokatzen da, eta horretarako 1go pertsona erabiltzen du. Adibidez: “eta denok pozik: gu gaituk gu, izatekoak!...eta seguru gaude…” 33.lerrotik 35.lerrora.

Hartzaileak sinetsi egiten du esaten duena; testuak hori egin nahi baitu, hau da, hartzailea konbentzitu nahi du eta horretarako lehen esandako 1go pertsona erabiltzen du, hau da hartzailea inplikatu nahi du testuan bertan.

Nahiz eta testuak urte batzuk izan (egunkaria itxi zutenetik, 2002 edota 2001-etik atzera), ez du gaurkotasuna galdu. Gaur egun daukagun arazoa da, berak esaten duen moduan “gero eta jende gehiago alpinismoa egiten ari da eta gero eta jende gehiago hil egiten da hau egiten nahiz eta segurtasun ugari eduki”.

Xabier Mendigurenek iritzizko artikulua idazteko gaia erraza hautatu du bere iritzia ondo adieraziz eta behin eta berriz errepikatuz. Testuaren egitura oso egokia da, gainera hartzailea inplikatu egin du bere artikuluan eta erabilitako arrazoiak oso onak dira nahiz

hemen daukazue nik egindako argudio testua espero dut gustatzea

Hirietako trafikoaren kontra nago


Hirietan dagoen trafikoa gero eta handiagoa da, milaka auto, autobus, kamioi etab daude gure kaleetan.

Horrek arazo ugari sortu du bertan bizi den jendearentzat.

Horrez gain trafikoak higidura moteltzen du eta orain lanera joateko hamar minutu gehiago behar duzu, nahiz autobusez edo kotxez joan. Horrela jarraituz gero ia ordubete arinago irten beharko dugu etxetik.

Gainera trafikoak gure osasuna kaltetu egiten du, gero eta ke gehiago dago kalean eta horrela dabil jende gero eta arnasteko arazoekin batez ere asma duen jendeak, gero eta jende gehiago dago medikuarenean eta ospitalean arnasteko arazoak dituelako.

Baina arazoak ez dira bakarrik gure hirietan gertatzen, trafikoa dela eta beste herrialde batzuk kutsatzen ditugu, hau da hirugarren munduan bizi diren jendearena. Bertan, euri-azidoak gertatzen dira eta bertako landaretza suntsitu egiten du, eta bertako jende ez du gauza handirik jateko.

Honi aurre egiteko prebentzioak hartu beharko genuke ahalik eta arinen hasita. Hauek dira hori lortzeko ideia batzuk:

Autoa hartu ordez garraio publiko gehiago erabili tokietara joateko batez ere hirietara joaten zaretenak lan egitera, eta baita bertako jendea erabili beharko du.

Beste irtenbide bat oinez ere ibilbidea egitea da, gainera ibiltzea osasungarria da. Osakidetzaren azterlan batetan populazioaren %15 gainzama zeukala aztertu zuten.

Hori guztia egiten bada osasun egoera ugari konpondu egingo dira. Eta ez bakarrik gure inguruan baita hirugarren munduko lurraldeetan, zeren eta euri azido gutxiago egongo zen eta ez zen horrenbesteko nutrizio faltarik egongo, horrek ez du nahi esan hirugarren munduak ez duela gose gehiagorik pasako baina bai janari apur-apur bat egongo dela gutxienez.